Dr. Livingston, psikiyatrist: "Bu iki şeye bağlı kalın, kalbiniz hayatınızın sonuna kadar savaşacaktır."

FiftyPlus'ta yayınlanan bir makaleye göre, otuz yılı aşkın deneyime sahip psikiyatrist Dr. Gordon Livingston, en yıkıcı acıları yaşam, aşk ve kayıp üzerine güçlü bir düşünceye dönüştürdü . Sadece on üç ay içinde iki çocuğunu, biri intihar, diğeri lösemi nedeniyle kaybettikten sonra öğrendiklerini Bu Hayatta Bilmeniz Gereken 30 Şey adlı kitapta toplamış; burada keder, dayanıklılık ve varoluşun anlamı hakkında dokunaklı ve berrak bir vizyon paylaşıyor.

Livingston, "neden" sorusunun yanıtlarını bulmaktan çok uzakta , kendisine ilerleme olanağı verecek yeni sorular formüle etmeyi öğrendi. "Olaylar çoktan yaşandı ve bu soruları sormanın bir anlamı yok. Adaleti aramak saçmalıktır," diyor açıkça. Derin acı deneyimi, onun hayat üzerindeki mutlak kontrol fantezisini yıkmasını sağladı ve ona duygusal hayatta kalmanın, kalbimizin bir parçasının sevdiklerimizle birlikte gömüldüğünü kabul etmekte yattığını , ancak yine de yürümeye devam etmemiz gerektiğini öğretti.

Hafıza ve özveri

Kızının düğünü sırasında paylaştığı mesajda psikiyatrist, düşüncesinin özünü iki şeyle özetledi: "Hatıralar ve özveri olduğu sürece, kalbiniz kırık olsa bile dolu olacaktır." Bu sözlerle, sevdiklerimizin anısının ve onların mirasını korumaya olan bağlılığın, bizi ileriye taşıyan hayati itici güç olduğunu vurguluyor. Kayıp, geri döndürülemez olsa da, sahip olduğumuzu bilmediğimiz bir sevgi kapasitesini uyandırabilir.

Livingston, kederin bir son noktasının olduğu fikrini reddediyor . Acı zamanla şekil değiştirir ama asla geçmez. Dürüstçe ve yapmacıklıktan uzak bir şekilde paylaştığı deneyimleri, karanlığın içinden geçenlere bir rehber oluyor. Onun mesajı yüzeysel bir teselli değil, derin bir gerçektir: Bir daha asla aynı olmayacağız, ama yine de anlamlı bir şekilde yaşayabiliriz .

Yalnızca deneyimin verebileceği dinginlikle, sevginin hafıza ve teslimiyetle ölümü yendiğini savunuyor. Bu sadece rahatlatıcı bir cümle değil, aynı zamanda artık aramızda olmayanları onurlandırmanın bir yoludur. Dr. Livingston, yaşamı boyunca yaşadığı acıyı, başkalarının kendi gecelerinde onlara destek olabilecek parlak bir tanıklığa dönüştürdü.